„Nikt z nas nie jest samotną wyspą” – to stwierdzenie i tytuł książki Thomasa Mertona powraca do mnie przy różnych okazjach.

Miniony tydzień mocno mnie utwierdził w tej powyższej prawdzie.

Wyjątkowym spotkaniem tego tygodnia był zjazd polskich misjonarzy posługujących w tutejszych okolicach Boliwii z okazji święta Niepodległości naszej ojczyzny. W niedalekiej Cochabambie spotkało się nas 19 osób. Misjonarze ze stażem pobytu od dwóch miesięcy do czterdziestu lat. Większość stanowiły siostry zakonne. Poza nimi było trzech biskupów i trzech księży. Wspólnota modlitewna i wspólnota stołu połączona ze wspólnymi rozmowami i śpiewami polskich pieśni owocowała wielką radością i wdzięcznością za Polskę i rodaków.

Innym wyjątkowym wspólnotowym czasem było czterodniowe spotkanie odpowiedzialnych za dzieła misyjne dzieci i młodzieży ze wszystkich diecezji Boliwii. Spotkanie odbyło się w dwóch częsciach. Pierwsza w Potosi i pobliskim Molino, a druga w Uyuni. Warto było poświęcić czas wielu godzin drogi na to spotkanie. Była to dobra okazja do odkrywania prawdy, że Kościół jest rzeczywistą wspólnotą wspólnot. Otwartość, radość i służba to wspólny mianownik dzieła misyjnego Kościoła mające swoje źródło w Ewangelii. Czerpanie i dzielenie się ma w sobie moc. Pomimo wielu różnorodności między nami w Kościele fascynujące dla mnie są wspólne doświadczenia oraz pragnienia moich duchowych ziomków.

Przy okazji dla zainteresowanych działaniami Papieskich Dzieł Misyjnych w Polsce dzielę się linkiem do strony internetowej: https://missio.org.pl/

A na zakończenie tygodnia pojawił się też wspólnotowy akcent sportowy. Grupy przygotowujące się do bierzmowania w naszej parafii rozegrały ze sobą turniej w piłką siatkową.

Cieszę się, że Bóg będący Trójca uczy mnie otwartości na innych i doceniania różnych wspólnot i osób na drodze mojego życia. Świadomość, że w niebie nie jest się samemu, ale właśnie we wspólnocie zachęca mnie do uczenia się otwartości na drugiego. Piękne to, choć nie zawsze łatwe w praktyce;).